Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

για τα ματια του κοσμου

δε θα βρω τις σωστες λεξεις
δε θα βαλω τονους
με ποναει ο λαιμος μου απο τις φωνες
τραγουδουσα.
με ποναει και ηθελα καιρο να με πονεσει
το κυνηγουσα
τραγουδουσα
με ενοχλει.
ειναι η μια απο τις 2 δικες μου μερες
μου "ευχονται"
και με επαιρνες τηλ και δεν το σηκωνα
το εβαζα στο αθορυβο
θα σκεφτω πιο μετα τι δικαιολογια θα σου πω
αλλα σε μισω και δε θελω να σου μιλαω.
με ενοχλει γιατι βηχω και ποναω
γιατι χθες τραγουδουσα απο τις 2 μεχρι τις 5 το πρωι
και τραγουδουσα δυνατα για να με πονεσει ο λαιμος μου
αλλα με ενοχλει γιατι βηχω και ποναω
ηπιαμε κι ολας.
οχι πολυ, γιατι ζαλιστηκες
γιατι εχουμε και ενα μετρο
εχουμε και τα ματια του κοσμου
τα ματια του κοσμου που θελουμε να δουν ο,τι θελουμε να ειμαστε
και τα ματια του κοσμου μπορουν να με καταστρεψουν
αλλα αν εξαιρεσουμε οτι βηχω και ποναω ειμαι καλα
βγηκαμε με τα κοριτσια, δεν ημουν η μονη που εχω γιορτη
περασαμε προβλεψιμα
ο,τι με κρατουσε με κανει να βαριεμαι
αλλα ειναι τα ματια του κοσμου και ειναι οτι εχουμε ενα μετρο
αρα δε θα ανοιξω αυτο το θεμα μεχρι να το σιχαθει η ψυχη μου και να φυγω
ευκολη λυση.
και το πρωι ηρθες και εσυ και μου εδωσες κουραγιο
"κουραγιο"
μου εδωσες κατι που δεν εχει ορισμο
δεν υπαρχει καν λεξη για το περιγραψει κανεις
ειναι αυτο που ερχεται ο αλλος και σου θυμιζει οτι "καποτε ενιωθες"
και ηταν καπως ωραια
δεν ανακουφιζεσαι ομως
νοσταλγεις λιγο, νευριαζεις λιγο, ανησυχεις λιγο, αδιαφορεις λιγο
δεν υπαρχει λεξη μην ψαχνεις
παντως μου το εδωσες
αλλα δε θα σου πω ευχαριστω.
ξοδεψα πολλα αυτο το σκ
"ξοδεψα", "σπαταλησα" ή "διεθεσα";
δεν ξερω.
ωραιοι οι επαινοι, τα χειροκροτηματα, οι αγκαλιες, τα χαμογελα
ωραιο να χαιρονται οι ανθρωποι σου για τις επιτυχιες σου
"ανθρωποι σου"
και μετα απο αυτο;
μην ειμαστε μηδενιστες, θα μου πει
αλλα ειναι βραδυ, και η καταθλιψη ως λεξη πια δεν με περιγραφει
πολυ βαρυ;
οχι, απλα αλλη εννοια
απαθεια, μην το ψαχνεις
την εχω συνηθισει, δε με ενοχλει πια

η μια απο τις δυο μερες μου περασε
η ωρα ειναι 12:08
και βηχω και ποναω
και ηταν "καλυτερη γιορτη"
για τα ματια του κοσμου
και αυριο "θα ειμαι μια χαρα"
για τα ματια του κοσμου

υ.σ.
πρεπει να βγει ενα μηχανημα που να καταγραφει τα συναισθηματα σου το βραδυ και να στα θυμιζει το πρωι
γιατι βηχω και ποναω.


Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Οι "φίλοι" μου

Η άνοιξη έφτασε και τα πρόσωπα των φίλων μου έγιναν πάνινα, λευκά, χλωμά. Η ζωή έμοιαζε όμορφη και εμείς είμασταν τόσο θλιμμένοι. Ήμασταν τόσο λίγοι και τόσο μόνοι. Σκόρπιοι εδώ και εκεί, χωρίς συγκεκριμένο λόγο και ουσία. Εκείνη ήταν όμορφη, ξέγνοιαστη -σαν παιδί χωρίς έννοιες- και εμείς τόσο απόμακροι, τόσο ξένοι. Τόσοι δρόμοι περπατημένοι χίλιες φορές πάνω-κάτω, τόσα απότομα χρώματα, τόσα φευγαλέα πρόσωπα, τόσα όνειρα που σήμερα δε θυμάμαι. Κι εκείνοι ήταν όμορφοι, σαν τις φωτογραφίες στο δωμάτιο μου, απλοί, άχρωμοι και μόνοι. Με δάκρυα για μάτια. Και το φώς.. Το φως πολύ μας έλειπε. Η αλήθεια. Ήταν όλα τόσο ψεύτικα, τόσο σκοτεινά. Οι φίλοι επέλεξαν την Άνοιξη να βαφτίσουν τους φωτεινούς τους χαρακτήρες. Επέλεξαν τη σιωπή για να γίνουν ελπίδα και αργότερα κρότος. Επέλεξαν το τίποτα μιας και το κάτι μόνο να πνίξει νοιάζεται.

Οι φίλοι, τα χρώματα, το ψέμα και το τίποτα. Και εκείνοι ήταν τόσο θλιμμένοι και τόσο μόνοι.. Ήταν τόσο φωτεινοί.