μαλάκα Χ

Ας μιλήσουμε για' σένα κι ας σε ονομάσουμε Χ.
Ας δικαιολογήσουμε το όνομα σου 
με το γεγονός ότι δε βλέπω ξεκάθαρα το πρόσωπό σου. 
Τις εκφράσεις σου, τις ιδεολογίες και τις απόψεις σου. 
Τα ιδανικά σου, τα ναι και τα όχι σου. 
Δε βλέπω εσένα και κάθε φορά που σ'αναζητώ 
σε απεχθάνομαι και λίγο παραπάνω. 
Γιατί μου θυμίζεις τη γλοιώδη απάθεια. 
Και το να είσαι απαθής είναι το ίδιο εξευτελιστικό 
με το να είσαι παθητικός. 
Είσαι μια συμπαγής μάζα δε βλέπεις, 
δεν ακούς, δε μιλάς, δε χαμογελάς. 
Τι σκατά κάνεις; Όλα στα μέτρα σου. 
Στα σταθμά, στα κόμματα, στις τελείες και στις άνω τελείες σου. 
Δε μπορείς να ορίσεις τα όρια του εαυτού 
και προσπαθείς να κανονίσεις όρια ατελείωτα. 
Όρια αχανή. Μαλάκα Χ.
Φτύσε τουλάχιστον και την τεράστια γλώσσα σου
γιατί βαρέθηκα να ακούω τους ψιθύρους σου.
Κολλάνε στα γρανάζια του μυαλού μου και με τρελαίνουν.Σε σιχαίνομαι.
Και όσο παίρνεις προσοχή Χειροτερεύεις.


ΜΕ ΤΟ Χ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. 

Θα με βρω

Ήταν λέει πρωί με καφέ και πρωινή ξενέρα - επειδή ξημέρωσε και δεν είμαι ξαφνικά αυτή που θα ήθελα - και χτύπησε η πόρτα. Ήταν εκεί όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι της ζωής μου. Μου λένε με μια φωνή "Ευάκι μου... που είσαι; Σε ψάχνω παντού."
Απειλούμαι. Πρέπει να απαντήσω.
"Μα εδώ ακριβώς είμαι. Εδώ που με άφησες."
"Δε σε βλέπω. Προχώρησες; Θα χαρώ πολύ για αυτό."
"Όχι ακριβώς. Έχασα για λίγο τον εαυτό μου τον τελευταίο καιρό αλλά δεν σε ξεχνώ."
"Δεν τον έχασες τον τελευταίο καιρό. Έχω έρθει και παλιότερα."
Απειλούμαι.
"Όχι εδώ ήμουν. Ξέρεις είχα κρυφτεί για να χωρέσω."
"Να χωρέσεις πού καρδιά μου;"
"Ε εδώ κι εκεί. Όπου με δεχτούν."
"Μα εσύ δεν ήσουν έτσι. Εμένα με χώραγες, δεν σε χώραγα. Σε ήθελα και σε απαιτούσα. Αν δεν σε ήθελα, δεν θα ήσουν εκεί. Ήσουν εκεί μόνο όταν το ήθελες και για όσο το άντεχες. Μικρό κορίτσι. Πόσο μικρό κορίτσι δεν φαινόσουν τότε! Τώρα σα να μίκρυνες. Μίκρυνες και δεν σου πάει. Έχει χαθεί η δύναμη της φωνής σου. Δεν φαίνεσαι καθόλου δυνατή και αναμασάς λόγια και πράξεις."
"Τώρα μίκρυνα για να χωράω. Η δύναμη της φωνής μου χάθηκε στην προσπάθειά μου να παίρνω ολοκληρωμένες ανάσες. Και αναμασάω για να γίνω παθητική. Γιατί η ενέργεια τους διώχνει τους ανθρώπους γλυκό μου..."
"Αν θες να είσαι παθητική, κοίτα τουλάχιστον να το γουστάρεις."
"Το γουστάρω. Κι ακόμα κι αν δε το γουστάρω όσο κάποτε, έχω χαραμίσει και θυσιάσει πολλά σε αυτό για να σου πω έτσι απλά ότι δεν το γουστάρω κι ότι με κουράζει ψυχικά."
"Το μυστικό είναι απλό. Μη θυσιάσεις άλλα. Λένε "να πηγαίνεις εκεί που τρέμουν τα πόδια σου". Όχι από φόβο. Όχι από τη ματωμένη σου καρδούλα, Όχι από λύπη γαμώ την πουτάνα μου, όσο κι αν χώρας μέσα σε αυτή."
"Μη βρίζεις."
"Μη προσπαθείς να χωρέσεις μάταια."
"Σου το έχω πει τόσες φορές να μη βρίζεις...."
"Μην κουμπώνεις στραβά σε αγκαλιές. Μετά δεν θα ξεκουμπώνεις."
"Μα δε θέλω να ξεκουμπώσω."
"Μα δεν μπορείς."