σίγουρα είσαι σκορπίος, αλλά μετά τις τρείς, φέρεσαι σαν ιχθύς

"Σε αυτό το σημείο πρέπει να πεις κάτι ποπ, 

είτε είσαι ιχθύς είτε είσαι σκορπιός, 

μα εσύ λες πως η ζωή θα είναι 

ή μια συνεχής σύγκρουση ή ένας συνεχής συμβιβασμός."

Μετά από κάποιες χιλιάδες ώρες παύεις να πιστεύεις - όπως πρώτα - πως η ζωή σου είναι σύγκρουση, όπως την έχεις συναρμολογήσει. 

Τη συναρμολόγησες μέσω μιας εξίσωσης συγκρούσεων, αλλά ξαφνικά τίποτα δεν παλεύει, τίποτα δεν κλωτσάει μέσα σου, δεν τρακάρει, 

δεν δημιουργεί θόρυβο και θραύσματα. Σε έφεραν εδώ μαθηματικά, 

μα εσύ είσαι το λάθος της εξίσωσης. Γιατί δεν είσαι πια σύγκρουση. 

Είσαι αρμονία. Είσαι έρωτας. Είσαι πρωί.

Και δεν είναι ότι συμβιβάστηκες. Είναι ότι αποδέχτηκες.

Και δεν είναι ότι δεν αποδεχόσουν. Είναι ότι σου είχαν μάθει ότι είσαι μια κινητή σύγκρουση. Υπάρχεις για να χτυπάς με τους γύρω σου, να τους προκαλείς     τι; Να τους προκαλείς. Απλά.

Δε γνωρίζω αν είμαι σαν ιχθύς ή σαν σκορπιός. 
Ξέρω ότι σιχάθηκα να πιστεύω πως
πρέπει να παλέψω, να χτυπήσω 
και να αντιδράσω. 
Ξέρεις μωρέ; 

Ίσως δεν πρέπει πια.

    συμβιβάστηκα(;)

Υ.Γ. κλασσικός ιχθύς

"τα κεριά που σβήνεις, όταν συνειδητοποιείς πως δε θα έρθει" ή "εσύ"

Και δεν είναι ότι δεν έρχεται.
Είναι που δεν πιστεύεις εσύ,
ότι αξίζεις αυτό το φως,
από μόνος σου.
Ένας άνθρωπος: εσύ.
Αξίζεις τα κεριά που,
κάποτε, είχαν άλλον αξίας προορισμό.
Άλλαξε αυτός, εσύ όμως όχι.
Εσύ ξαφνικά με μανία φυσάς,
αυτά που άναψαν,
αυτά που φώτισαν,
έδειξαν και ανέδειξαν.

Κι εσύ ακόμα πιστεύεις.
ότι δεν τα αξίζεις,
αν δεν υπάρξει ερχομός.
Και ποτέ δε θα τα αξίζεις,
αν μόνο,
πάντα και παντού,
περιμένεις.