"τα κεριά που σβήνεις, όταν συνειδητοποιείς πως δε θα έρθει" ή "εσύ"

Και δεν είναι ότι δεν έρχεται.
Είναι που δεν πιστεύεις εσύ,
ότι αξίζεις αυτό το φως,
από μόνος σου.
Ένας άνθρωπος: εσύ.
Αξίζεις τα κεριά που,
κάποτε, είχαν άλλον αξίας προορισμό.
Άλλαξε αυτός, εσύ όμως όχι.
Εσύ ξαφνικά με μανία φυσάς,
αυτά που άναψαν,
αυτά που φώτισαν,
έδειξαν και ανέδειξαν.

Κι εσύ ακόμα πιστεύεις.
ότι δεν τα αξίζεις,
αν δεν υπάρξει ερχομός.
Και ποτέ δε θα τα αξίζεις,
αν μόνο,
πάντα και παντού,
περιμένεις.