Dandus Eram
Έπρεπε να δοθώ.
Έπρεπε: οριστική αορίστου για να δηλώσει το προτερόχρονο στο παρελθόν.
Να δοθώ: υποτακτική ενεστώτα και καθώς στο δικό μου μυαλό το "έπρεπε" δηλώνει βούληση, φόβο, σκοπό και αποτέλεσμα μαζί, τότε μάλλον είναι κατάλληλη στιγμή να πω ότι αυτά είναι ιδωμένα τη στιγμή που εμφανίζονται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησης τους.
Εκτός από ασύντακτη λοιπόν, είμαι κάπως άχρωμη αυτόν τον καιρό και λίγο άοσμη. Θέλω να πω ότι πλέον χωράω ακριβώς μέσα στο χάρτινο ποτήρι του διπλού καφέ μου, ξέρω τα μικρά ονόματα αυτών που τον φτιάχνουν, και ίσως λίγη από την ερωτική ζωή τους.
Θα σου κουνήσω αινιγματικά το κεφάλι εστιάζοντας στα μάτια σου, γιατί μου αρέσει να προσπαθώ να καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου μέσα από αυτά. Με εξιτάρει.
Εκτός από ασύντακτη λοιπόν, είμαι κάπως άχρωμη αυτόν τον καιρό και λίγο άοσμη. Θέλω να πω ότι πλέον χωράω ακριβώς μέσα στο χάρτινο ποτήρι του διπλού καφέ μου, ξέρω τα μικρά ονόματα αυτών που τον φτιάχνουν, και ίσως λίγη από την ερωτική ζωή τους.
Θα σου κουνήσω αινιγματικά το κεφάλι εστιάζοντας στα μάτια σου, γιατί μου αρέσει να προσπαθώ να καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου μέσα από αυτά. Με εξιτάρει.
Θα κοιτάξω αμέσως μετά έξω από το παράθυρο γιατί έχει αλκυονίδες μέρες. Κάποτε κατά τη διάρκειά τους, ήμουν η πιο πολύχρωμη Εύα όλου του κόσμου. Άφηνα τον ήλιο να μου καίει το πρόσωπο. Τον αέρα που μυρίζει βιαστική Άνοιξη ήθελα να τον κλείσω σε ένα κουτάκι τόσο δα. Να το σκορπίσω στον πιο βαρύ Χειμώνα και να γλυκάνει. Ο πιο βαρύς Χειμώνας είναι εδώ. Όχι, μην κοιτάς από το παράθυρο και μην απορείς. Ο ήλιος δεν επηρεάζει τη θεωρία μου. Ο βαρύς Χειμώνας είναι εδώ και είναι πιο επίμονος από ποτέ. Χτυπάει πόρτες και παράθυρα και κάνουμε πως λείπουμε. Κάνου - με; Από τη βιασύνη...
Κά - νω. Σωστό! +2 μόρια για τη συνειδητοποίηση του λάθους.
Θα πάρω μια ανάσα το Σάββατο και άλλη μια την Τετάρτη γιατί πιο πριν δεν προλαβαίνω. Οι Πέμπτες θα φωτίζονται κάθε φορά, μέχρι το Σάββατο που θα ξαναρχίζει το κακό. Μέχρι να έρθει η συνήθεια, θα έρθει το τέλος και όσα κείμενα δεν μπόρεσα να γράψω για το "τώρα" θα με πληγώνουν με την απουσία τους.
"Σου γράφω γιατί ξέρω ότι θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες..."
Σε άλλα νέα την απομυθοποίηση μη τη δοκιμάσετε και μην αλλάζετε θέσεις σε ανθρώπους που σας έχουν κάνει πολύ καλό από την υπάρχουσά τους θέση. Ένας από τους δύο θα μετανιώσουν.
[...]ή θα πληγωθούν
(Η συγγραφέας χρησιμοποιεί τα αποσιωπητικά για να δηλώσει ότι κάτι παραλείπεται ή ότι λόγω συγκίνησης δεν μπορεί να συνεχίσει. Βασικά δεν είναι καλά τελευταία. Και φαίνεται)+2 μόρια
Υ.Γ. 1 Ξέχασα να πω ότι εδώ έχουμε το φαινόμενο του συγχρονισμού. Δύο ζωών, δύο ανθρώπων. Συναισθημάτων και αγγιγμάτων. Λάθος. Εννοούσα συγχρονισμό της κύριας με τη δευτερεύουσα. +2 μόρια
Υ. Γ. 2 Συγχρόνως "φυσάει αδιαφορία να ντύνεσαι καλά" αλλά και "dandus eras"
Κά - νω. Σωστό! +2 μόρια για τη συνειδητοποίηση του λάθους.
Dandus Eram, λοιπόν. Λες και δεν έγινε. Φυσικά και έγινε. Ένας άνθρωπος που δίνει κομματάκια εαυτού "σ' όποιον τύχειhttps://www.youtube.com/watch?v=3xqcjKxpnRE"δεν αδειάζει; Δύσκολο. Αυτή η ανταλλαγή κομματιών εαυτού τρέφει απωθημένα και καλύπτει κενά.
Θα πάρω μια ανάσα το Σάββατο και άλλη μια την Τετάρτη γιατί πιο πριν δεν προλαβαίνω. Οι Πέμπτες θα φωτίζονται κάθε φορά, μέχρι το Σάββατο που θα ξαναρχίζει το κακό. Μέχρι να έρθει η συνήθεια, θα έρθει το τέλος και όσα κείμενα δεν μπόρεσα να γράψω για το "τώρα" θα με πληγώνουν με την απουσία τους.
"Σου γράφω γιατί ξέρω ότι θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες..."
Σε άλλα νέα την απομυθοποίηση μη τη δοκιμάσετε και μην αλλάζετε θέσεις σε ανθρώπους που σας έχουν κάνει πολύ καλό από την υπάρχουσά τους θέση. Ένας από τους δύο θα μετανιώσουν.
[...]ή θα πληγωθούν
(Η συγγραφέας χρησιμοποιεί τα αποσιωπητικά για να δηλώσει ότι κάτι παραλείπεται ή ότι λόγω συγκίνησης δεν μπορεί να συνεχίσει. Βασικά δεν είναι καλά τελευταία. Και φαίνεται)+2 μόρια
Υ.Γ. 1 Ξέχασα να πω ότι εδώ έχουμε το φαινόμενο του συγχρονισμού. Δύο ζωών, δύο ανθρώπων. Συναισθημάτων και αγγιγμάτων. Λάθος. Εννοούσα συγχρονισμό της κύριας με τη δευτερεύουσα. +2 μόρια
Υ. Γ. 2 Συγχρόνως "φυσάει αδιαφορία να ντύνεσαι καλά" αλλά και "dandus eras"
Αν υπάρχει κάτι που ξέρω να κάνω καλά τελευταία είναι να παίρνω ανάσες στα κενά της ρουτίνας, να μην νιώθω καλά, να μην ξέρω ποιος είναι ο εαυτός μου και να αλλάζω θέσεις στους ανθρώπους χωρίς να δίνω κομμάτια του εαυτού μου. Ειδικά το τελευταίο με κάνει να πήζω. Δεν ξέρω ποιος ξέρει ποιος ακριβώς είναι, ο καθένας συμπεριφερεται αόριστα, δεν γνωρίζω πια τι ξέρω στους ανθρώπους και τι όχι... Και υποθέτω πως και εγώ συμπεριφερομαι παρόμοια, γιατί αλλιώς θα καταλάβαιναν και θα καταλάβαινα. Και θα τα ξεχάσω όλα. Και δεν θα υπάρχει τίποτα να μου θυμίζει τα λάθη μου και τα πάθη και τις ευχές μου και τις ιδέες και τα όνειρα και το πότε κατάλαβα ότι οι άνθρωποι εκείνοι των οποίων την παρουσία στην ζωή μου δεν τολμούσα πότε να αμφισβητήσω άρχισαν να φεύγουν...ή να τους διώχνω. Δεν θα υπάρχει κάτι να μου λέει ποιος ήμουν και να με κάνει να δω την εξέλιξη, παθη τα νεύρα και την θλίψη. Τις ανασφάλειες και τα μπόλικα κόμπλεξ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθω λοιπόν ότι χάνω την ουσία ασχολούμενη με την υποτιθέμενη, εκείνη που μου έχουν πει ότι είναι ουσία, χάνοντας για λίγο τον εαυτό μου και τα πιο σημαντικά της ζωής μου. Και είναι πολύ εύκολο να κατηγορώ αυτήν μου την απώλεια ελευθερίας για το γεγονός ότι ίσως και να μην μπορώ να επωμιστω την ευθύνη των προβλημάτων μου.
(Τέλος, ο αρθρογράφος κλείνει επισημαινοντας την υπόθεση του ότι ίσως χάνοντας τον εαυτό του και πηζοντας, φτάνοντας την αγανάκτηση του στα άκρα, μπορεί τελικά να τον βρει αυτόν τον εαυτό. Ή να δημιουργήσει έναν λίγο καλύτερο.)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή