Ποιός ο λόγος τελικά; Ποιος ο λόγος να μιλάς, να δίνεις, να παίρνεις, να μένεις, να υπομένεις, να αγαπάς, να σ'αγαπάνε, να υποχωρείς, να κλαις, να χαίρεσαι, να αγχώνεσαι, να φοβάσαι, να υποτάσσεσαι, να επαναστατείς, να παλεύεις, να εγκαταλείπεις, να θυσιάζεις, να θυσιάζεσαι, να συγχωρείς, να χαλιέσαι, να πιστεύεις, να εμπιστεύεσαι; Ποιος ο λόγος αφού όλα καταλήγουν σε μια αρρωστημένη φάση της ζωής σου που όλα σου φαίνονται ανούσια; Ίσως τα λέω επειδή είμαι μέσα σε αυτή τη φάση. Ίσως αύριο να μην τα θυμάμαι, να μη σε θυμάμαι. Να (σ)έχω ξεχάσει. Αλλάζει ο χρόνος και με βρίσκει με ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικα "νοιάζομαι για σένα", ψεύτικους φίλους και ψεύτικες αντιλήψεις... όχι ότι εσύ, καρδιά μου, θα μπορούσες να με σώσεις. Όχι πια. Αλλά ίσως να έκανες την ψευδαίσθηση πιο δυνατή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου