Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Σκάσε

Και για κάποιο λόγο οι μέρες περνούν τόσο αδιάφορα. Για κάποιο λόγο; Υπάρχει λόγος; Μπορεί απλά να μην υπάρχει άλλος τρόπος να περάσουν πια. Ένας μόνιμος ήχος από το ρολόι στον τοίχο που σιγά σιγά δυναμώνει. Τόση ησυχία στο δωμάτιο που κάθε χτύπημα γίνεται κρότος. ΣΚΑΣΕ! Σε άκουσα. Δεν θέλω τις συμβουλές σου, ξέρω κι από μόνη μου ότι ο χρόνος περνάει και δεν κάνω τίποτα για αυτό. ΣΚΑΣΕ! Ξέρω ότι σταμάτησα να είμαι αυτό που συνήθιζα.. αυτό που συνήθιζαν και οι άλλοι. ΣΚΑΣΕ! Πάει καιρός, έτσι δεν είναι; Αυτό σε τρομάζει. Με είχες μάθει αλλιώς. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Κι εγώ μαζί τους. ΣΚΑΣΕ! Τι εννοείς ότι εγώ δεν είχα αλλάξει ποτέ; ΣΚΑΣΕ! Γέμισα απάθεια και φτύνω παντού απελπισία. Θα σηκωθώ, κι αν δεν το κάνω μην ψάξεις να με βρεις. Δε θα θέλω. ΣΚΑΣΕ! Τι πάει να πει "αφού πάντα θέλεις"; ΣΚΑΣΕ! Δεν μ'αρέσει που με ξέρεις τόσο καλά. Σταμάτα να μιλάς με τη σιωπή σου στο κεφάλι μου.. σκάσε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου