Δεν έχω σπίτι να μείνω, δεν έχω μια πόρτα να μπαίνω και να βγαίνω. Μεγάλωσα περιμένοντας και ξέρω τι πάει να πει αναμονή. Μοιάζω με τους γύρω μου κι αυτό μας πληγώνει.
Όταν κοίταζα τον ουρανό έβλεπα πότε μπλέ, πότε γκρι, μα ούτε μια φορά δεν είδα φόβο. Όταν σκίζαμε τους δρόμους πότε με ποδήλατο και πότε με αμάξι, ένιωθα ελευθερία, καμιά φορά ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι από την ταχύτητα, μα ποτέ δεν ένιωσα φόβο. Την φορά που πήγα στο αεροδρόμιο ένιωθα ενθουσιασμό που θα πετάξω, λιγούρα βλέποντας τις σοκολάτες που πουλούσαν, μα ποτέ φόβο. Στο εμπορικό κέντρο ένιωθα σπάταλη, ένιωθα κούραση από το πολύ περπάτημα, αλλά ποτέ μου δεν ένιωσα φόβο. Μπαίνοντας στο μετρό, ένιωθα βαρεμάρα περιμένοντας, ένιωθα χαρά που εξερευνώ την πόλη μου, μα ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα φόβο.
Πλέον νιώθω παντού φόβο.
Βλέπω παντού αίμα, νιώθω την ορμή των ανθρώπων που ήθελαν να ζήσουν. Βλέπω τα χαμόγελα τους, μου φωνάζουν να μη μείνω σπίτι. Τα γεγονότα όμως με κάνουν να μη θέλω να ξαναβγώ ποτέ. Τρομο - κρατία. Όταν ο τρόμος παίρνει την εξουσία, δεν μπορείς να νιώσεις λιγούρα, ενθουσιασμό, ή βαρεμάρα, νιώθεις μόνο φόβο.
Και σου λένε "βούτα τη ζωή", "η ζωή είναι ωραία". Το ξέρω, το ξέρεις, το ξέρουμε, είναι όμορφη και μαγική, αλλά εκεί έξω μας την κλέβουν. Αν άλλη μια φορά ακούσω τη λέξη "θάνατος" και αντιδράσω σαν να ακούω "καλημέρα", θα κάνω εμετό.
Ο φόβος και ο θάνατος δεν είναι στο χέρι μας. Γι'αυτό και τους φοβόμαστε. Αλλά οι δρόμοι είναι όμορφοι, όπως και η ζωή. Και οι κλέφτες δεν θα σταματήσουν να την κλέβουν, αλλά τα καταφέρνουν ακόμα κι όταν εγώ δεν πάω για μπύρα σήμερα. Μου την κλέβουν λίγο λίγο.
Θέλω να νιώσω. Εύχομαι να νιώσω, κάτι άλλο πέρα από φόβο. Ελπίζω να νιώσω.
Πλέον νιώθω παντού φόβο.
Βλέπω παντού αίμα, νιώθω την ορμή των ανθρώπων που ήθελαν να ζήσουν. Βλέπω τα χαμόγελα τους, μου φωνάζουν να μη μείνω σπίτι. Τα γεγονότα όμως με κάνουν να μη θέλω να ξαναβγώ ποτέ. Τρομο - κρατία. Όταν ο τρόμος παίρνει την εξουσία, δεν μπορείς να νιώσεις λιγούρα, ενθουσιασμό, ή βαρεμάρα, νιώθεις μόνο φόβο.
Και σου λένε "βούτα τη ζωή", "η ζωή είναι ωραία". Το ξέρω, το ξέρεις, το ξέρουμε, είναι όμορφη και μαγική, αλλά εκεί έξω μας την κλέβουν. Αν άλλη μια φορά ακούσω τη λέξη "θάνατος" και αντιδράσω σαν να ακούω "καλημέρα", θα κάνω εμετό.
Ο φόβος και ο θάνατος δεν είναι στο χέρι μας. Γι'αυτό και τους φοβόμαστε. Αλλά οι δρόμοι είναι όμορφοι, όπως και η ζωή. Και οι κλέφτες δεν θα σταματήσουν να την κλέβουν, αλλά τα καταφέρνουν ακόμα κι όταν εγώ δεν πάω για μπύρα σήμερα. Μου την κλέβουν λίγο λίγο.
Θέλω να νιώσω. Εύχομαι να νιώσω, κάτι άλλο πέρα από φόβο. Ελπίζω να νιώσω.
Ελπιιζω να σε καταλαβα . Και αν οχι , αυτο ειναι το μοναδικο , το οτι σκεφτοσουν και εγραφες για ενα πραγμα , οταν εγω το αισθανομουν διαφορετικα οταν το διαβαζα . Αυτο κανει η ποιηση , η οποιας μορφης . Χαιρομαι επισης επειδη νιωθω πως υπαρχει μια συγχρονισμενη επικοινωνια μεταξυ μας . ( ισως να το νιωθω αυτο επειδη θα ηθελα πολυ να ισχυει ) . Ειχα γραψει κατι παρεμφερες πριν απο ενα μηνα και το ανεβασα τελευταια . Δες το αν θες , αφορμηση ηταν μια απιστευτη θεατρικη παρασταση που ειδα , το "νορντοστ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αγγιξε καθε σημειο του κειμενου . Μα περισσοτερο απο ολα το σημειο οπου λες "αν αλλη μια φορα ακουσω την λεξη θανατος και αντιδρασω σαν να ακουω καλημερα , θα κανω εμετο . " Αυτο για μενα λεει τα περισσοτερα , για ολο τον κοσμο .
Χαιρομαι που σε ξαναδιαβαζω μετα απο ολο αυτον τον καιρο .