Ως πότε; Για πόσο;

Μετά από ένα ξέσπασμα πάντα έρχεται η υπερβολική σκέψη.
Επανέρχεται για την ακρίβεια.
Μήπως δεν τα ζύγισα καλά;
Μα ήταν μπροστά στα μάτια μου.
Ο θυμός στο έπακρο.
Δεν μ' αρέσουν τα μισόλογα.
Ούτε οι σπόντες.
Απ' την άλλη, υπάρχουν τόσα άλλα.
Αυτά τα άλλα...
Είναι κάποια άτομα που απλά θες να μπεις στο μυαλό τους.
Πολύ τολμηρό.
Ίσως αυτό που θα βρεις να σε τρομάξει.
Ίσως να το περιμένεις.
Ίσως να είναι καλύτερο από αυτό που περιμένεις, ίσως χειρότερο.
Απλά θες να δεις τι γίνεται εκεί μέσα.
Τι να κάνω;
Πόσο θα αντέχω;
Τι θα γίνει "μετά";
Αυτές οι μέρες θα ξεχαστούν.
Δεν το θέλω...
Δεν έχω άλλη επιλογή.
Θέλω ΤΟΣΑ να γράψω.

Θέλω ΤΟΣΑ να φωνάξω, να κάνω, να προτείνω, να εγκαταλείψω.
ΩΣ ΠΟΤΕ; ΓΙΑ ΠΟΣΟ; ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.