Δεν ξερω αν ειναι η καταλληλη στιγμη για να γραψω. Τωρα νιωθω ομως ετοιμη. Ζησαμε και εζησα μεγαλες στιγμες. Καταλαβα οτι δεν ειναι ρομποτ, ειναι ανθρωποι. Χορεψα, ηπια... Ακουσα μεγαλα λογια απο ανθρωπους που δεν το περιμενα ουτε κατα διανοια. Κερδισα αγκαλιες σφιχτες που μεσω αυτων ειπα πολλα - κι ας μη φανηκε. Προσπαθησα να ανοιχτω και κερδισα συμβουλες. "Πηραν τα μυαλια μου αερα" οπως λεει. Το παρελθον με τραβαει σαν μαγνητης, δεν μπορω να αντισταθω. Ειμαι τοσο δυνατη για να ακολουθησω τις σοφες συμβουλες; Μπα. Ποτε δεν ημουν. "Εχεις κανει τοσα που φανηκε οτι ησουν δυνατη". Μονο που αυτα τα ηθελα, τα λαχταρουσα. Τωρα; Τωρα θα με τραβηξει το παρελθον και θα πνιγω. Θα μου θυμισει ποσο δυνατη ημουν και καταργιεμαι την ωρα και τη στιγμη που αλλαξα. Την ωρα και την στιγμη που αρχισα να μιλαω με τα ματια. Την ωρα και τη στιγμη που το να δεθω με καποιον φανταζει ξενο. Βουτια στο παρελθον, με το κεφαλι. Καταλαβαινεις; Μονο ετσι θα συνελθω. Και θα ερθει το παρελθον και θα μου πει "Εσυ εισαι ταλαντουχα, εισαι φτιαγμενη για πολλα καλα, κανε οσα δεν εκανα εγω". Κι οσο θα θελω να βγαλω το παρελθον μου ασπροπροσωπο, τοσο θα βυθιζομαι σ' αυτο. Θα μου λεει "πρεπει να απογαλακτιστεις" και θα το παιρνω αγκαλια και θα κλαιω. Οχι μπροστα του. Μη φανει οτι ειμαι ευαισθητη. Γαμω το παρελθον που μου ξυπναει τα πιο ομορφα συναισθηματα τις πιο ασχημες στιγμες.
Το παρελθόν είναι και θα είναι παρελθόν. Καταλαβαίνεις το νόημα της λέξης; Παρελθόν. Εκεί μέσα βρίσκεσαι εσύ και όλα όσα έχεις κάνει. Δεν θα πρέπει να το φοβάσαι. Σίγουρα έχουν συμβεί άσχημα πράγματα που δεν θέλουμε να θυμόμαστε, σε όλους μας συμβαίνει. Αυτό που πραγματικά μετράει όμως είναι να βρεις την δύναμη να το ξεπεράσεις. Να κάνεις ένα βήμα μπροστά και να πεις '' Ναι,είμαι πιο έτοιμος/η να συνεχίσω. Να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος που θα καλυτερεύει τους πάντες τριγύρω.'' Να χαμογελάσεις και να προχωρήσεις σε νέα καλύτερα και πιο όμορφα πράγματα. Μπορείς,σίγουρα. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις. Δεν θα είναι εύκολο αλλά πρέπει. Γιατί αν αφήσεις το παρελθόν σου να σε στοιχειώνει για πάντα, τότε το μόνο που θα έχεις καταφέρει θα είναι να έχεις μια ζωή που δεν θα ευχαριστηθείς γιατί θα προχωράς μπροστά, αναγκαστικά, αλλά το κεφάλι σου θα'ναι πίσω. Θα κοιτάει ελπίζοντας τα όνειρα σου που δεν έγιναν πραγματικότητα κάποια στιγμή να γίνουν. Γάμα το. Δεν αξίζει. Κοιτά μπροστά και ανοίξου σε νέες στιγμές και αναμνήσεις με ανθρώπους που σε αγαπάνε ΠΟΛΥ και άλλους που θα σε αγαπήσουν στο μέλλον. Μπροστά. Να το θυμάσαι. Για το καλό σου. Μπροστά.
ΑπάντησηΔιαγραφή