3802

Θα βόλευε να ήμουν από τους ανθρώπους
που παίρνουν μια απόφαση
και την υποστηρίζουν μέχρι τέλους.
Σαν αυτούς που λένε "εφόσον το αγαπάω, θα το καταφέρω".
Θα βόλευε πολύ, όταν φωνάζω το στίχο
"κι ας μην είναι σωστό, πάντα ο,τι σκεφτώ θα το λέω", να το εννοώ.
Όχι καρδιά μου, δεν το εννοώ. Θα ήθελα πολύ να το εννοήσω,
αλλά πάντα μια γαμημένη σκέψη θα τα χαλάει όλα.
Πλέον δεν απελπίζομαι, εκνευρίζομαι.
Και δεν ξέρω πόσο θυμός χρειάζεται για να κάνω τα λόγια μου πράξεις.
Πια δεν έχει σημασία αν μπορώ, έχει σημασία αν θέλω.
Και ενώ θέλω, δεν μπορώ, γιατί ίσως δε θέλω αρκετά.
Το μόνιμο "δε βαριέσαι" με περιμένει στη γωνία.
Αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξω δρόμο,
και να το ξεχάσω μια και καλή.
Επιπλέον χρειάζεται όλες αυτές οι σκέψεις μου,
να παραμείνουν στο κεφάλι μου και να μην ξεχνιούνται.
Καλή η αυτοκριτική, όταν έχει αποτελέσματα.

Και τέλοσπαντων, δεν ξέρω τι θέλω, και αν το θέλω πολύ,

και αν θα το θελήσω ποτέ πολύ.