ΤΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ, ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΜΕ ΕΚΡΗΞΗ.
Αυτό ήταν. Πόσο καιρό πάλευα;
Αυτό ήταν. "Μέχρι να το σιχαθεί η ψυχή μου και να φύγω" 2 χρόνια μετά. Who cares?
Αυτό ήταν. Θα αντέξω. Θα' ναι εύκολο. Θα αναπνεύσω. Θα πετάξω. Και όλα αυτά μαζί.
Ήρθε η στιγμή που σε κοίταζα στα μάτια και το μόνο που έβλεπα ήταν ένα κενό, που πόναγε πολύ, στο οποίο έπεσα, και γέμισα πληγές και αίματα. Τα μάτια σου μου θύμιζαν όλες τις στιγμές αγανάκτησης που πάλευα να καταπνίξω. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μα όχι, αυτό δεν ήταν το πρώτο ποτήρι. Υπήρξαν κι άλλα, που ξεχείλισαν με τις σταγόνες σου, αλλά εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βάζω το ποτήρι στα άπλυτα και να συνεχίζω με το επόμενο. Άλλα ξέρεις κάτι; ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ. Δεν υπάρχουν άλλα ποτήρια. Τα έσπασα όλα και τα κατάπια. Ένιωσα καλύτερα από πολλές στιγμές που κάτι πήγαινε λάθος - εσύ.
Με σένα πήρε η μπάλα κι άλλους. Η σωστή λέξη είναι η "α φ ο ρ μ ή". Βρήκα την αφορμή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Το έβαλα στόχο και ο εγωισμός μου δε θα μ' αφήσει να γυρίσω. Δεν έπρεπε να είμαι εκεί. Και με κατηγορώ για όλες εκείνες τις στιγμές που ένιωσα ένα. Με κατηγορώ και με κατακρίνω. Μ' ΑΚΟΥΣ; ΜΕ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ. Ναι, το κάνω. Μόνο σε μένα. ΓΑΜΩ.
Θα μου πεις: "ξεσκαρτάρισμα". Θα σου πω: "εγώ δεν είμαι έτσι". Όταν κάτι δεν πάει καλά δεν ξεσκαρτάρω, αλλάζω. Όταν κάποιος δεν λέει να καταλάβει δεν τον διώχνω, τον συμβουλεύω. Όταν κάποιος κάνει μαλακία ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΙΝΩ, ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ, ΑΚΟΥΣ; Το ξεσκαρτάρισμα αν αρχίσει, δεν θα τελειώσει ποτέ. Απλά μια ρύθμιση. Απλά μια ταξινόμιση. Από τους πιο νορμαλ, έμπιστους - στους πιο ΣΚΑΡΤΟΥΣ.
Πλέον μπαίνει στο επίκεντρο κάποιος που τον είχα ξεχάσει κάπου στο σκοτάδι, εγώ. Τη μισώ τη λέξη "εγώ". Κι όμως είμαι εγώ για μένα και εσύ για σένα. ΜΑΚΡΙΑ. Καμία επαφή. Δύσκολο. Σχεδόν ακατόρθωτο. Από τις λίγες φορές που εγώ η ίδια πιστεύω σε μένα και δεν πιστεύουν οι άλλοι. Ας μπουν στο προσκήνιο ξεχασμένα πρόσωπα που κάτι έχουν ακόμα να προσφέρουν, γιατί από τους άλλους χορτάσαμε. Δεν είναι μίσος. Είναι καθαρά ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Σκατά, σκατά, σκατά.
Υπόσχομαι στον εαυτό μου. Μέχρι το τέλος. Εκεί.
Υ.Γ. το μόνο που λείπει είναι ένα ξέσπασμα.
Αυτό ήταν. Πόσο καιρό πάλευα;
Αυτό ήταν. "Μέχρι να το σιχαθεί η ψυχή μου και να φύγω" 2 χρόνια μετά. Who cares?
Αυτό ήταν. Θα αντέξω. Θα' ναι εύκολο. Θα αναπνεύσω. Θα πετάξω. Και όλα αυτά μαζί.
Ήρθε η στιγμή που σε κοίταζα στα μάτια και το μόνο που έβλεπα ήταν ένα κενό, που πόναγε πολύ, στο οποίο έπεσα, και γέμισα πληγές και αίματα. Τα μάτια σου μου θύμιζαν όλες τις στιγμές αγανάκτησης που πάλευα να καταπνίξω. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μα όχι, αυτό δεν ήταν το πρώτο ποτήρι. Υπήρξαν κι άλλα, που ξεχείλισαν με τις σταγόνες σου, αλλά εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βάζω το ποτήρι στα άπλυτα και να συνεχίζω με το επόμενο. Άλλα ξέρεις κάτι; ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ. Δεν υπάρχουν άλλα ποτήρια. Τα έσπασα όλα και τα κατάπια. Ένιωσα καλύτερα από πολλές στιγμές που κάτι πήγαινε λάθος - εσύ.
Με σένα πήρε η μπάλα κι άλλους. Η σωστή λέξη είναι η "α φ ο ρ μ ή". Βρήκα την αφορμή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Το έβαλα στόχο και ο εγωισμός μου δε θα μ' αφήσει να γυρίσω. Δεν έπρεπε να είμαι εκεί. Και με κατηγορώ για όλες εκείνες τις στιγμές που ένιωσα ένα. Με κατηγορώ και με κατακρίνω. Μ' ΑΚΟΥΣ; ΜΕ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ. Ναι, το κάνω. Μόνο σε μένα. ΓΑΜΩ.
Θα μου πεις: "ξεσκαρτάρισμα". Θα σου πω: "εγώ δεν είμαι έτσι". Όταν κάτι δεν πάει καλά δεν ξεσκαρτάρω, αλλάζω. Όταν κάποιος δεν λέει να καταλάβει δεν τον διώχνω, τον συμβουλεύω. Όταν κάποιος κάνει μαλακία ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΙΝΩ, ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ, ΑΚΟΥΣ; Το ξεσκαρτάρισμα αν αρχίσει, δεν θα τελειώσει ποτέ. Απλά μια ρύθμιση. Απλά μια ταξινόμιση. Από τους πιο νορμαλ, έμπιστους - στους πιο ΣΚΑΡΤΟΥΣ.
Πλέον μπαίνει στο επίκεντρο κάποιος που τον είχα ξεχάσει κάπου στο σκοτάδι, εγώ. Τη μισώ τη λέξη "εγώ". Κι όμως είμαι εγώ για μένα και εσύ για σένα. ΜΑΚΡΙΑ. Καμία επαφή. Δύσκολο. Σχεδόν ακατόρθωτο. Από τις λίγες φορές που εγώ η ίδια πιστεύω σε μένα και δεν πιστεύουν οι άλλοι. Ας μπουν στο προσκήνιο ξεχασμένα πρόσωπα που κάτι έχουν ακόμα να προσφέρουν, γιατί από τους άλλους χορτάσαμε. Δεν είναι μίσος. Είναι καθαρά ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Σκατά, σκατά, σκατά.
Υπόσχομαι στον εαυτό μου. Μέχρι το τέλος. Εκεί.
Υ.Γ. το μόνο που λείπει είναι ένα ξέσπασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου