Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Ένα ακόμα τραγούδι..

Καταλαβαίνεις τι πάει να πει να ψάχνεις παντού απεγνωσμένα την έμπνευσή σου;
Καταλαβαίνεις τι πάει να πει να μην μπορείς να ελέγξεις την αναπνοή σου;
Τι πάει να πει να χαίρεσαι με πράγματα και καταστάσεις που δεν περίμενες ποτέ;
Τι πάει να πει να βρίσκεις τον εαυτό σου σε άγνωστα μέρη που δεν έχεις πάει
κι ούτε θα πας;

Τι πάει να πει να σε καταλαβαίνουν ελάχιστοι άνθρωποι, και μάλιστα αναπάντεχοι;
Τι πάει να πει να πονάνε τα πόδια σου
αλλά να συνεχίζεις για να φτάσεις στην τελική γραμμή;
Κατάλαβες ποτέ κάτι από τα ερωτήματα που έθετα;

Ήταν εκεί και ανακουφιζόμουν. Είχα ένα λόγο να νιώθω.
Καταλαβαίνεις για ποιον μιλάω; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό;
Α, ξέχασα δε μιλάμε. Γι' αυτό δεν ξέρεις, σωστά.
Εγώ λοιπόν δεν πρόκειται να μιλήσω ποτέ ξανά.
Θα χαμογελάω τα πρωινά της Δευτέρας μόνο από πείσμα και έχοντας τίποτα να χάσω.
Θα ζω στη συνήθεια και θα τρομάζω κάθε φορά
που θα έρχεται τόσο γρήγορα η Παρασκευή.
Στη συνήθεια..


Θυμάσαι που πάντα έφευγες; Ήξερες ότι θα σε ξαναφωνάξω και απλά έφευγες.
Σαν τους τραγουδιστές, που φεύγουν από τη σκηνή γνωρίζοντας ότι σε λίγα δευτερόλεπτα
θα είναι ξανά εδώ.
Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί είναι τόσο σίγουροι ότι θα τους ξαναφωνάξουν;
Υπάρχει μια εκδοχή που λέει ότι όταν ξεκινάνε την καριέρα τους,
αυτό γίνεται στα αλήθεια τυχαία.
Ο εκάστοτε τραγουδιστής φεύγει, μη γνωρίζοντας ότι έχει αγαπηθεί από το κοινό,
και απλά αρχίζουν να ζητάνε "κι άλλο".
Μετά από εκείνη την πρώτη φορά, το "έθιμο" κατοχυρώνεται.
Εγώ δεν είμαι αυτής της άποψης.
Εγώ πιστεύω ότι όλοι όσοι το κάνουν, ψάχνουν μια επιβεβαίωση.
Θέλουν να νιώσουν ότι είναι αρεστοί, ότι το κοινό δεν τους χόρτασε.
Όλοι μας δεν ζητάμε επιβεβαίωση;
Στους ανθρώπους μας, στους φίλους μας, στην οικογένεια μας;
Έτσι είμαστε και εμείς. Φεύγουμε απ' την σκηνή,
σιγοτραγουδώντας ήδη το επόμενο τραγούδι.
Θα' ρθει όμως η μέρα που κανείς δε θα μας φωνάξει πίσω.
Και η προσωρινή αποχώρηση από τη σκηνή θα γίνει μόνιμη χωρίς να το καταλάβεις.
Θα φύγεις από τη σκηνή με το χαμόγελο "θα τα ξαναπούμε"
και καταλήγεις στα καμαρίνια με δάκρυα, μη γνωρίζοντας από πού προήλθαν.

Ξεκαθάρισε στο μυαλό σου πότε πρέπει να αποχωρήσεις.
Ή πότε πρέπει να μείνεις "για ένα ακόμα τραγούδι"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου