Σπασμένο όνειρο

- Mια ευκαιρία σου δόθηκε και εσένα να κυνηγήσεις το όνειρό σου...
- ΚΑΙ ΠΟΥ ΞΈΡΕΙΣ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΚΌΜΑ ΤΟ ΌΝΕΙΡΌ ΜΟΥ;;;;

΄Οχι ρε φίλε, σταμάτησε να είναι. Κατέβηκα από το ροζ συννεφάκι του "από αύριο" και κουτούλησα πάνω στο σκληρό έδαφος του "ίσως ποτέ". Στο συννεφάκι ήταν καλύτερα ομολογώ. Όχι ότι είχα πειστεί, απλά όλη η ζωή μου ήταν καλύτερα τότε. Ίσως να ήταν και τυχαίο. Ψάχνω μέσα μου για αιτίες, έστω και αφορμές. Ψάχνω γιατί έτσι "πρέπει" να κάνω. Ψάχνω γιατί ενώ φαίνεται ότι τα έχω βρεί όλα, τελικά δεν ξέρω την τύφλα μου για το τι υπάρχει μέσα μου. Ψάχνω και δεν βρίσκω τίποτα γιατί εγώ που αγαπάω όλο τον κόσμο, σταμάτησα να αγαπάω τον εαυτό μου. Και το μόνο που δε θέλω είναι να με κάνει να ξεσπάω πάνω της. Δε θέλω να είναι εκείνη πάνω από το κεφάλι μου να μου υποδεικνύει τα όνειρά μου και να μου λέει ότι δε νοιάζομαι πια για τίποτα. ΤΟ ΞΈΡΩ. Απλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Και είναι που σε χρειάζομαι και εσένα, ακόμα κι ας μη σε ξέρω, αποφάσισε πως σε λένε και έλα να με σώσεις... σε παρακαλώ...