Θα θα θα θα θα θα θα θα θα θα. Έχω την ίδια λίστα τραγουδιών με το περασμένο φθινόπωρο. Ξέρω που θα πέσει η επόμενη ανάσα, ο επόμενος λυγμός. Θα θα θα θα θα θα θα. Περνάω από τις ίδιες στάσεις, βλέπω τους ίδιους ανθρώπους, παραγγέλνω τον γνωστό καφέ, γυρνάω προβλέψιμες ώρες στο σπίτι, δεν είμαι εκεί που θα έπρεπε να είμαι. Θα θα θα θα θα θα θα θα. Είμαι φωνή ή ηχω; Θέλω ή πρέπει;.. Δυναμική κατά τα λεγόμενα, άηχη εκ της διευθύνσεως. Άηχη και άχρωμη. Μη σου τύχει. Α-ηχη, Α-χρωμη. Αυτό το α το στερητικό θα μας φάει. Αν δε μας έχει φάει ήδη. Αυτό το τόσο μικρό γραμματάκι θα μπαίνει στο δρόμο μας. Θα παραμονεύει στη στάση και όταν έρχεται το λεωφορείο δε θα μας αφήνει να μπούμε. Θα χάνουμε τους προορισμούς μας. Θα στήνουμε κόσμο. Για ένα α στερητικό. Θα έρχεται ύπουλα δίπλα στα όνειρα μας και θα τα δολοφονεί. "Εν ψυχρώ". Έτσι θα πω. Όποιος κι αν με ρωτήσει, δε το διαπραγματεύομαι. Είναι άραγε το α το στερητικό που θα μας κάνει κακό ή η απουσία του από τους υπόλοιπους; Γιατί είμαστε και εγωιστές, μη το ξεχνάμε. Ας τα χάσουμε όλα, λοιπόν. Ας φύγουν. Για ένα α στερητικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου