Το φτύσιμο των πάντων.

Νόμιζα ότι τα μασούσα και τα έφτυνα, αλλά τελικά τα κατάπινα και τα αποθήκευα όλα.
Τα αποθήκευα και έφτυνα πράγματα δικά μου. Πράγματα που χρειαζόμουν.
Άδειαζα σιγά σιγά και κάθε φορά που τα έφτυνα με κοίταζες στα μάτια
και μου έλεγες πόσο με χρειάζεσαι. Εγώ δε μιλούσα, παρά μόνο αηδίαζα.
Φόραγα το ψάθινο καπέλο μου και πήγαινα στη θάλασσα και έπαιρνα ένα
σφηνάκι να αναπληρώσω αυτά που έφτυνα αλλά πάλι μόνο αποθήκευα και αποθήκευα
και αποθήκευα ώσπου κάποια στιγμή το μυαλό και η καρδιά μου έσκασαν. Πρώτη η καρδιά.
Άφησε το μυαλό να κάνει κουμάντο. Πίκρα. Δε με αναγνώριζες ούτε κι εσύ, φαντάσου.
Και μετά έσκασε και το μυαλό. Ήταν πιο έυκολο να γεμίσει, όσο και να έφτυνα. Και από
την έκρηξη συναρμολογήθηκε κάτι άλλο που το κατάπια για να είναι στο λαιμό. Κάπου
ανάμεσα από την καρδιά και το μυαλό γιατί ήταν η ανάμειξη τους. Δεν πήγε ποτέ στο
στομάχι. Έμενε στο λαιμό και με εμπόδιζε από να καταπίνω οτιδήποτε άλλο. Αυτό ήταν καλό
γιατί δεν θα έσκαγε πάλι και δεν θα πονούσα. Αλλά με ανάγκαζε να τα φτύνω όλα. Κάποια
από αυτά δεν έπρεπε. Έπρεπε να τα καταπιώ και τα φυλάξω στο πίσω μέρος της κοιλιάς μου.
Αλλά με έκανε να καταλάβω ότι όποιος είπε ότι δεν πρέπει να δρας μόνο με τη καρδιά,
έλεγε μαλακίες. Μόνο η καρδιά μπορεί να σε σώσει. Δεν είδες εμένα; Τα κομμάτια του μυαλόυ
από την έκρηξη ενώθηκαν με της καρδιάς και με έκαναν να τα φτύνω όλα. Αποτυχία.
Βέβαια όταν η καρδιά ήταν στη θέση της και το μυαλό για μένα ήταν στην αφάνεια, κάποια
στιγμή έσκασε. Πάλι αποτυχία. Αλλά αλλού είναι το πόιντ. Έλα βρές το, πιάσε το νόημα.
Το νόημα είναι ότι ήταν προτιμότερη η έκρηξη, από το φτύσιμο των πάντων.
Όχι; Προσπάθησε να τα φτύνεις όλα για πολύ καιρό και έλα να μου πεις.
Ο οργανισμός θέλει φαί. Φτιάξε το δικό σου πρόγραμμα διατροφής.
Πάλι πάχυνα (;)